Ang talambuhay ni Michael Angelo Bondad

                       

ako

Ayon sa aking tatay nung bago daw sila magtapos ng kanilang pag-aaral ay magkasintahan  na sila ng aking ina, nung sila ay nagtapos na hindi sinasadyang nabuo na  nila ako. Para hindi malaman ng ng aking mga lola ay muntik na nila akong ipalaglag magkaganun pa man sila ay magy takot sa diyos at naisip nilang masamang gawain yun, kaya ngayon ako buhay na buhay. Hanggang sa dumating na nga ang panahon na ako’y isisilang na ng aking ina. Sumapit ang araw na pinakahihintay nila Oktubre   26, 1994  ito ang araw ng aking pagsilang ang araw na pinaka hihintay ng aking mga magulang. Bakas sa muka ng aking mga magulang ang kagalakan ng makita nila ang ang kanilang anak.

ako at ang aking mga pinsan

Naikwento pa ng aking lola noon na nung una kong kaarawan maraming silang inihanda, patunay dito ang mga litrato na ipinakita nya sakin. Kasunod nito ay ang pagdadalang tao ng aking ina sa pangalwa kong kapatid, si Melody. Masaya ako ng mga  mga panahong iyon kasi alam kong may bago akong magiging kasundo at ng lumabas ang aking kapatid tuwang-tuwa ako lagi ko siyang binabatayan sa kanyang higaan. 

Nang ako ay magtatlong taong gulang na pinapasok na ako ng aking mga magulang sa paaralan kasama ko noon ang aking pinsan na si ate aan. Sabay kami laging pumapasok sa paaralan noon. Naalala ko pa noon na may parada kami ng aming buong klase kaso hindi ako nakasama dahil noong bata pa ako napaka masasakitin ko, ng marinig ko ang musiko ko malapit sa tapat ng aming bahay agad akong tumakbo sa may  binta upang tingnan ang aking mga kaklase syempre para akong artista noon lahat ng mga kaklase ko kumakaway sa akin kulang na lang lumapit at himingi ng aking pirma. Dahil sa pagiging masakitin ko madalas akong lumiliban sa klase kaya tuloy akala ko din a ko makakapagtapos ng pre-elem pero mahal ako ni bro kasi nabigayan ako ng diploma ni ma’am Edna, napakasaya ko ng mga araw na iyon tanda ko pa ang theme ng aming pagtatapos “hawaiian” isa yun sa pinakamasayang araw ng buhay ko.

graduation ko noong grade six

Sa patungtong ko sa elementary, malaking pagkakaiba ang aking nadama siguro dahil marami akong bagong kaklase at maraming napasok na mga bata. Mas lalo pang na doble ang kaba dahil bago ang aming guro, maraming nagsasabing mataray daw at istrikta siya pero  kahit ganon alam kong magiging ayos ang lahat dahil sila ang aming pangalwang magulang. Wala akong gaanong maikwekwento sa buhay ko nung ako ay nasa elementarya, ako kasi yung tipo na estudyateng di palakibo at laging tahimik sa aking upuan. Ngunit  ng dumating na kami ng ikaanim na baitang dun ko lamang naenjoy ang pagiging elementary ko kasi malapit ng magtapos naiimagine ko kasi ang sarili ko pag na sekondarya na ako. Araw-araw kaming nagpapraktis noon para maperpek ang aming gagawin hanggang sumapit na ang araw na yun, naghanda ng kaunti sina papa para sa akin dumating sina tita para batiin ako at kami ay nagkasiyahan maghapon.

Panibagong hamon na naman ng buhay ang susuungin ko at syempre kakayanin  ko to para sa mga taong lubos na nagmamahal at nagpapahalaga sakin. Sinabi ng aking tita na pagaaralin daw nya ko sa private school.  Sa unang araw ng pauskan tuwang-tuwa kaming magpipinsan dahil sabay-sabay kaming papasok sa paaralan. At ng kalagitaan ng taon nagpasya ang aking ina na mangibang bayan dahil mag sesekondarya na rin ang aking kapatid, nalungkot ako ng malaman ko yun kasi kaunaunahang pagkakataon na malalayo ang aming ina sa amin pero ngayon naiintindihan ko na ang lahat.

Ito na ang pinakahihintay namin, ang bakasyon. Di kagaya nung mga nakaraang bakasyon, bago ang destinasyong naming nagyon kung dati ay dito lang kami sa aming bahay o kay sa aming lola ngayon dun kami sa maynila magbabakasyon at di namin kasama ang aming mga magulang. Masaya kami ng nagbakasyon malalapit lang ang mga malls doon nilalakad lang naming at di tulad dito na kapag nakapambahay kang pumunta  sa mga malls  kulang na lang  tunawin ka sa titig ng mga taong mapanghusga sa kapwa ngunit doon  hindi pinapansin ang mga ganong pananamit basta may pera ka pede kang pumunta.

Isang araw lumipat kami  sa kabilang bahay para magkompyuter ng aking bestfriend na pinsan  ko rin at the same time, tapos lumabas sila ng aking kaptid para bumalik sa kabilang bahay ng may marinig silang mga boses ng mga babaeng nagtatawanan sa may kabilang apartment. Bumalik sila upang tawagan kami, lumabas ako para silipin ang mga dalaga ng bigla kong makita ang isang magandang dilag. Naglakas loob akong alamin ang kanyang number at di ko inaasahang ipapaalam niya ito sa akin. Nang matapos kaming magkompyuter agad kaming umuwi sa malaking  bahay, nagtungo kagad ako sa may telepono at tinawagan ko siya kaagad, madalas kaming magpalitan ng tawag noon hanggang sa isang araw di ko inaasahang ang mga salitang ito ay binibigkas na ng aking mga labi “mahal kita JOY,  kung iyong mamarapatin maaari bang ika’y aking ligawan?” at ang sagot niya sa akin ay “pagiisipan ko muna..” bigla akong nalungkot ngunit sabi ko sa sarili ko hindi ako titigil dahil mahal ko siya. Isang gabi tinawagan ko siya, marami siyang tinatanong sa akin at lahat naman yun ay sinasagot ko ng buong puso bigla na lang niyang sinabi na pumapayag na siyang ligawan ko siya, sobrang saya ko nun di ko maipaliwanag ang kasiyahang nararamdaman ko. Lumipas ang mga araw di na ako makapagpigil na maging kami kaya tinanong ko na siya ang sabi ko ay “ano na ba tayo?” ang sagot niya ay “ano bang gusto mo?” walang paliguy-ligoy ay sinabi kong “maging tayo…” kaunting katahimikan at biglang may nagwikang “ oo” doble  o triple ang sayang aking nadama ng gabing iyon.

Umuwi na kami ng Laguna kasi malapit na ang pasukan kailangan pa naming mag-ayos ng mga gamit at mga kailangan sa school. Kinausap ako ni mama na kailangan kong lumipat ng paaralan dahil baka kulangin kami sa budget dahil dalawa na kaming papasok  ng sekondarya. Napili kong pumasok sa CLDDMNHS dahil may nagtapos din akong pinsan doon si ate Camille.

Nung unang araw ko sa pagpasok sa bago kong school kinakabahan ako pero masaya din, hindi ko kasi alam ang mga patakaran at mga ugali ng mga taong makakasalamuha ko sa paaralang iyon. May mabait na kumausap sa akin na dalawa kong kaklase, sila ang lagi kong nakakasama ng mga panahomng nagaadjust pa ako sa paaralan namin, tinuruan din nila akong maggitara, ang paggitara sa akin ay isang malaking panagrap kaya nagpapasalamat ako sa kanila.

ako

noong js

noong concert

Sa wakas nasa ikaapat na antas na ko ng aking pag-aaral ko sa sekondarya may makikilala nanaman akong bagong mga kaibigan. Isang mainit na hapon noon ng bigla naming maisipang bumuo ng isang banda, naisip naming ang ipangalan ay “soul berry”,  tamang tama kasi may nagpapaaudition, tapos ang matatanggap libre ang jamming at kasama sa concert ng school namin. Dahil sa araw-araw naming pagpapraktis nakapasok kami sa audition. Naghanda kami ng aming banda para sa concert  upang maging maayos ang aming gagawin. Ako si Michael Angelo Carubio Bondad, simpleng estudyate at yan ang buhay ko! J ™